برای سال‌ها، به نظر می‌رسید که هولوگرام ها برای همیشه در گوشه‌ای از داستان‌های علمی تخیلی محصور می‌شوند. با این حال، اخیراً به لطف پیشرفت در فناوری نور، همه چیز تغییر کرده است.
فناوری هولوگرام چیست؟
در زندگی واقعی، هولوگرام ها تصاویر سه بعدی مجازی هستند که توسط تداخل پرتوهای نوری ایجاد می شوند که اشیاء فیزیکی واقعی را منعکس می کنند. هولوگرام ها عمق، اختلاف منظر و دیگر ویژگی های آیتم اصلی را حفظ می کنند. آنها برای ارائه مفاهیم فنی پیچیده و همچنین نمایش محصولات جذاب بصری عالی هستند. به بیان ساده، هولوگرام ها تصاویر سه بعدی هستند که توسط پرتوهای تداخلی نور که اجسام واقعی و فیزیکی را منعکس می کنند، تولید می شوند.
بر خلاف پیش بینی های سه بعدی معمولی، هولوگرام ها را می توان با چشم غیر مسلح دید. این تصویر ها را می توان از هر زاویه ای مشاهده کرد، بنابراین وقتی کاربر در اطراف نمایشگر قدم می زند، به نظر می رسد شی که به طور واقعی حرکت می کند و جابجا می شود. تصاویر هولوگرافیک می توانند ثابت باشند، مانند تصویر یک محصول، یا ممکن است دنباله های متحرکی باشند که می توانند توسط چندین نفر از هر منظری تماشا شوند
حال که به درک عمیق تری از نحوه عملکرد فناوری هولوگرام رسیده ایم، میتوانیم نگاهی به مواردی که تحت تأثیر هولوگرام قرار دارد، بیاندازیم. از جمله کاربردهای این تکنولوژی می توان به زمینه های :صنعت بهداشت و درمان، شبیه ساز اجراهای زنده،مخابرات،بازی و سرگرمی،ناوبری فضایی و…. اشاره کرد
هولوگرام چگونه کار می کند؟
برای ایجاد هولوگرام به موارد زیر نیاز دارید:
- یک شی (یا شخصی) که می خواهید ان را ضبط کنید.
- پرتو لیزری که به جسم و محیط ضبط تابیده می شود.
- یک رسانه ضبط با مواد مناسب مورد نیاز برای کمک به وضوح تصویر.
- و محیطی شفاف برای امکان تقاطع پرتوهای نور.
پرتویی از نور لیزر به دو پرتوی یکسان تقسیم می شود که یکی از پرتوهای تقسیم شده به سمت جسم هدایت می شود و سپس روی محیط ضبط پراکنده می شود. پرتوی دیگر (پرتو مرجع) با استفاده از آینه ها بدون عبور از جسم به محیط ضبط هدایت می شود . از صفحات عکاسی معمولاً به عنوان یک رسانه ضبط استفاده می شود. دو پرتو لیزر در محیط ضبط با یکدیگر تداخل داشته و یکدیگر را قطع میکنند سپس این الگوی تداخل در صفحات عکاسی ثبت می شود.
برای مشاهده نسخه کدگذاری شده صحنه از محیط ضبط ،منبع نور اصلی مورد نیاز است. لیزری که مشابه لیزر منبع است برای بازسازی استفاده می شود. پرتو لیزر، هولوگرام ثبت شده را روشن می کند و توسط الگوی سطح هولوگرام پراش می شود، یک میدان نوری مشابه با صحنه گرفته شده ایجاد می شود و برای بازسازی نمای شی روی هولوگرام پراکنده می شود. دو نوع متداول تکنیک‌های پرتاب هوایی هولوگرام، گرافیک‌های کامپیوتری (CGH) و تکنیک مدولاتور نور فضایی (SLM)هستند.
تاریخچه هولوگرام
توسعه فناوری هولوگرام در سال 1962 آغاز شد، زمانی که یوری دنیسوک(Yuri Denisyu)، در اتحاد جماهیر شوروی، و امت لیث و ژوریس آپاتنیکس (Emmett Leith and Juris Upatnieks) در دانشگاه میشیگان، فناوری لیزری را توسعه دادند که اشیاء سه بعدی را ثبت می کرد و از امولسیون های عکاسی هالید نقره برای محیط ضبط استفاده شد. اگرچه شفافیت اشیاء مذکور در آن زمان کامل نبود. اما روش‌های جدید به هولوگرام‌ها اجازه می‌دهد در طول زمان بهبود یابند.
آینده هولوگرافی
فناوری هولوگرافیک جدیدی در حال توسعه است که تصاویر سه بعدی را از مکان دیگری در زمان واقعی پخش می کند. تصاویر نیز ثابت هستند، اما هر دو ثانیه یک بار تازه می شوند و یک جلوه حرکتی شبیه بارقه ایجاد می کنند. محققان امیدوارند این فناوری را در چند سال آینده بهبود بخشند تا وضوح تصویر بالاتر و پخش سریع‌تر تصویر را به ارمغان بیاورند.
حتما بخوانید: کاربرد های تکنولوژی هولوگرام
